عمومي

مايكروسافت به تازگي آگهي تلويزيوني جديدي را در شبكه‌هاي مختلف پخش مي‌كند كه در آن افراد صفحه لپ‌تاپ خود را لمس كرده و دايره‌ها و خطوط عجيب و غريبي را روي تصاوير خانوادگي خود مي‌كشند.

آنها چرا اين كار را مي‌كردند؟ آيا اين علائم نوعي كد بودند؟ آيا مايكروسافت داشت زيبايي‌شناسي هنري خود را به ما نشان مي‌داد؟! آيا آن گربه توسط يك تك‌تير‌انداز نشانه‌گيري شده بود؟!

اما نه! اين آگهي مربوط به پسوورد تصويري مايكروسافت است!

يكي از چيزهايي كه به ذهنم خطور كرد آن بود كه شايد فردي تصور كند كه با كشيدن انگشت روي تصاوير، مي‌توان بخشي از تصوير را به بخشي ديگر منتقل كرد!

بله! در تصاوير، دور گوش‌هايمان دايره مي‌كشيم! از اين سو به آن سو خط مي‌كشيم! و بدين ترتيب هيچ كس نمي‌تواند رمز ما را هك كند.

واقعيت آن است كه ممكن است براي بسياري به خاطر سپردن ژست‌هاي تصويري از رمز عبورهايي كه تركيبي از تاريخ تولد دوستتان و قد خودتان و شماره همراه پدرتان است، بسيار دشوارتر و گيج‌كننده‌تر باشد.

بياييد كمي از بالا به مساله نگاه كنيم. آيا براي يك كاربر عادي، رمز عبور تصويري قابليتي جذاب است يا گيج‌كننده؟

آيا مردم دوست دارند از اين روش كاملا جديد و انقلابي براي ورود به سيستم استفاده كنند و يا ترجيح مي‌دهند به هر شكلي از همان رمزينه‌هاي قديمي خود استفاده نمايند؟

كاربران عادي دوست دارند تا تكنولوژي به ساده‌ترين شكل ممكن در اختيارشان قرار گيرد. دوست دارند همه چيز واضح و سرراست باشد. دوست ندارند مجبور باشند براي انجام هر كار ساده‌اي آموزش ببينند.

اين آگهي ويدئويي، درباره متد جديد مايكروسافت براي ورود به سيستم، توضيح خاصي نمي‌دهد و فقط از شما مي‌خواهد تا از رمز عبورهاي تصويري استفاده كنيد، كاري كه شما مجبور به انجام آن نيستيد و مي‌توانيد رمزي كه هم‌اكنون روي ويندوز ۷ داريد را روي ويندوز ۸ نيز وارد كرده و استفاده نماييد.

براي ما خوره‌هاي تكنولوژي بي‌شك اين يك قابليت جذاب و امن است، اما آيا همه كاربران اين روش را دوست خواهند داشت؟ اين سوالي است كه شما بايد در بخش نظرات به آن پاسخ دهيد.

فعلا برخي از نرم افزار و بازي هاي محبوب دنيا مانند Cute the Rope يا USA Today كه با رابط كاربري Metro ويندوز 8 نيز سازگار شده اند در Windows Store وجود دارند. برخي شركت هاي توليد كننده نرم افزار نيز توليدات خود را آغاز كرده و به عنوان مثال نرم افزار Kindle آمازون و Wordpress و يا iCookbook براي ويندوز 8 توليد شده و در فروشگاه نرم افزار مايكروسافت جاي گرفته اند.

كاربر با اجراي نرم افزار Windows Store در ويندوز 8 مي تواند به اين فروشگاه دسترسي داشته باشد. از ديگر نرم افزارهايي كه در جستجوي سطحي ما در اين فروشگاه به چشم خورد مي توان به: MSNBC, Vimeo, Slacker Radio, Evernote, Hivemind, Wordament, Pirates Love Daisies, Train Titans و Carmen Sandiego اشاره كرد.

در فروشگاه Windows Store نرم افزارها در گروه هاي مرتبط با يكديگر دسته بندي شده اند، تا كاربر راحت تر بتواند نرم افزارهاي مورد نياز خود را پيدا كند و با گزينه هاي جايگزين آشنا شود. فروشگاه مايكروسافت با سرويس Cloud اين شركت نيز يكپارچه شده است و به اين ترتيب كاربر هر زمان و در هر ابزار مبتني بر ويندوز 8 لاگين كند مي تواند ليست نرم افزارهاي خود را به همراه تنظيمات هر كدام مشاهده كند. يعني وقتي روي كامپيوتر ديگري لاگين كنيد تفاوت چنداني با كامپيوتر خود احساس نخواهيد كرد و به تمام نرم افزارهاي خود دسترسي خواهيد داشت.

فروشگاه نرم افزار Windows Store در حال حاضر در دسترس و قابل استفاده است و مايكروسافت وعده داده كه به مرور زمان نرم افزارهاي بيشتري را به آن اضافه كند.

با توجه به محبوبيت و توسعه‌ي سيستم عامل اندرويد، پيش‌بيني‌ها حاكي از اين بودند كه اين عدد به يك ميليون بدافزار در سال 2013 برسد و متقابلا فعاليت هكرها هم به منظور سوء استفاده از اندرويد و دستگاه‌هاي مجهز به اين سيستم عامل افزايش يابد. اكنون به گفته‌ي كارشناسان اين اتفاق روي داده است. طبق گزارش «ترند ميكرو» تعداد اپليكيشن‌هاي مخرب و برنامه‌هاي پر خطر از مرز يك ميليون نيز گذشته است. سوء استفاده و دسترسي غير مجاز به سرويس‌ها، سرقت داده‌ها واطلاعات مالي از اپليكيشن‌هاي مجاز و استفاده از تبليغات براي هدايت كاربران به سايت‌هاي مشكوك، نمونه‌هايي از عملكرد اپليكيشن‌هاي مخرب و برنامه‌هاي پر خطر به شمار مي‌روند. برآورد شده است كه 75 درصد اين بدافزارها عملكردي «كاملا مخرب» دارند و عملكرد 25 درصد ديگر و از جمله Adwareها (نرم‌افزارهاي تبليغاتي) نيز در رده‌ي «كم خطر يا مشكوك» قرار مي‌گيرد.

محققان بخش امنيت نرم‌افزار اعلام كرده‌اند بدافزارهاي FAKEINST و OPFAKE به ترتيب با 34 و 30 درصد، بيشترين سهم را در ايجاد عملكردهاي مخرب به خود اختصاص داده‌اند. بدافزار FAKEINST عموما در قالب اپليكيشني مجاز و كاربردي ظاهر شده و بدون اجازه‌ي كاربر اقدام به ارسال پيام‌هاي متني هزينه‌بر مي‌كند كه بالطبع ضرر مالي سنگين نيز پيامد آن خواهد بود.

بازي «Bad Pigies» كه در بين كاربران اندرويد طرفداران بسياري دارد، يكي از برنامه‌هاي محبوب توسعه‌دهندگان بدافزار FAKEINST نيز محسوب مي‌شود! بعد از ارائه‌ي نسخه‌هاي اصلي و مجاز اين بازي، نسخه‌هايي از بدافزار FAKEINST در قالب اين بازي از فيلترهاي امنيتي گوگل پلي عبور كردند و از طريق اين فروشگاه در دسترس كاربران قرار گرفتند. با اينكه نسخه‌هاي آلوده به سرعت شناسايي و از دسترس خارج شدند اما اعلام شد كه قبل از اين پاك‌سازي، هزاران نفر آن را دانلود كرده‌اند. قابليت‌هاي اين نسخه از FAKEINST به طرز قابل توجهي گسترش يافت، به طوري كه دسترسي اين بدافزار به اطلاعات موقعيت مكاني، ارتباطات شبكه، حساب‌هاي كاربري، حافظه ذخيره‌سازي، اطلاعات تماس و حتي كنترل سخت‌افزاري و دسترسي به فايل‌هاي سيستمي نيز امكان‌پذير شده بود.

بدافزار OPFAKE نيز در بيشتر موارد عملكردي مشابه با FAKEINST دارد و همانند آن در قالب برنامه‌هاي كاربردي يا بازي‌هاي پرطرفدار ظاهر مي‌شود . علاوه بر اين OPFAKE با باز كردن فايل‌هاي HTML و ايجاد درخواستي از كاربر به منظور دانلود فايل‌هاي مخرب ديگر، زمينه را براي دسترسي‌هاي بيشتر فراهم مي‌كند.

اپليكيشن‌هايي نظير ARPUSH و LEADBOLT نيز به ترتيب با سهمي 33 و 27 درصدي در صدر فهرست «برنامه‌هاي پر خطر» جاي دارند. از عملكرد اين نرم افزارها مي‌توان به بهره‌گيري از Adwareها و سرقت اطلاعاتي نظير داده‌هاي سيستم عامل، اطلاعات مكان‌يابي و كد IMEI دستگاه‌هاي اندرويدي اشاره كرد.

تهديدات دستگاه‌هاي اندرويدي فقط محدود به ربودن اطلاعات شخصي و Adwareها نيست. «ترند ميكرو» اظهار داشته كه انجام معاملات بانكي با تلفن‌هاي هوشمند يا تبلت‌ها با وجود بدافزارهايي مانند FAKEBANK و FAKETOKEN، آسيب‌پذيري كاربران را دو چندان كرده است.

بر اساس آمارهاي منتشر شده از مركز آمار تنها بيش از ۲۱ ميليون نفر ايراني از موبايل استفاده نمي‌كنند.

بر اساس آمارهاي سال ۱۳۹۴ هجري شمسي، ۵۶ ميليون و ۶۱۴ هزار و ۹۸۰ نفر ايراني از موبايل استفاده مي‌كنند. بدين ترتيب بيش از ۷۱ درصد از جمعيت كشور از گوشي موبايل استفاده مي‌كنند.

اين در حالي است كه از جمعيت ۷۸ ميليون و ۹۵۵ هزار و ۸۱۲ نفر كشور، ۲۱ ميليون و ۸۷۳ هزار و ۵۱۸ نفر از موبايل استفاده نمي‌كنند كه بخش گسترده‌اي از اين ميزان كودكان، نونهالان و سالمندان هستند. بدين ترتيب بيش از ۲۷ درصد ايرانيان به موبايل دسترسي ندارد.

بر اساس آمارهاي منتشر شده توسط مركز آمار ايرانيان تعداد ايرانيان دارنده موبايل در سال ۱۳۸۹ برابر با ۳۷ ميليون و ۲۸۹ هزار و ۶۰۰۰ نفر و در سال ۱۳۹۴ برابر با ۴۷ ميليون و ۴۳۰ هزار و ۶۴۹ نفر بوده است.

بدين ترتيب طي ۵ سال بيش از ۱۹ ميليون نفر به جمعيت استفاده كنندگان از موبايل افزوده شده است. اين افزايش تعداد كاربران موبايل در ايران در سالهاي ۹۳ و ۹۴ بيش از ۹ ميليون نفر افزايش داشته است.

تفاوت نزديك به ۲۰ ميليوني ميان آمار بيش از ۷۷ ميليون سيم‌كارت فعال و ۵۶ ميليون كاربر موبايل ناشي از افزادي است كه بيش از يك سيم‌كارت فعال در اختيار خود دارند.

در جريان سال‌هاي اخير يكي از كمپاني‌هايي كه در زمين توليد بازي‌هاي موبايل عملكرد خوبي را از خود نشان داده است، كمپاني گيم‌لافت، سازنده مجموعه بازي Asphalt است. اين كمپاني با خلق بازي ريسينگ Asphalt توانست قشر جديدي از مخاطبين بازي‌هاي ريسينگ روي موبايل را به سمت خود بياورد. همچنين با ارائه المان‌هاي منحصربه‌فرد خود، سادگي بازي كردن اين دسته از بازي‌ها را بر روي گوشي‌هاي موبايل ساده‌تر كرد. براي مثال در بازي‌هاي ريسينگ قديمي دكمه‌هاي مختلفي براي گاز دادن يا حركت به طرفين (با وجود سنسورهاي گوشي‌هاي موبايل) تعبيه شده بود ولي كمپاني گيم‌لافت، بازيي را ساخت كه نسخه به نسخه پيشرفت كرد و در آن اصلا شاهد گاز دادن نيستيم و تنها كاري كه مخاطب نياز به انجام آن دارد، چپ و راست كردن گوشي موبايل و فشردن سمت راست صفحه نمايش براي استفاده از توربو است.

در معرفي بازي موبايل امروز به سراغ بازي اندرويد و بازي آيفون Asphalt 8: Airborne مي‌رويم. بازي موبايل Asphalt 8: Airborne جديدترين نسخه از اين مجموعه است كه اگر از مخاطبان بازي‌هاي ريسينگ و بازي‌هاي موبايل باشيد، به هيچ‌وجه شما را ناكام نمي‌كند. با شروع بازي، اولين موردي كه توجه شما را به خود جلب مي‌كند، گرافيك خيره كننده اين بازي روي دستگاه‌هاي همراه است. كافي است مسابقات مختلف در جاده‌هاي باراني يا مسابقات شبانه را انجام دهيد تا به قدرت گرافيكي اين بازي پي ببريد. البته گرافيك بالا به تنهايي نقطه قوت به حساب نمي‌آيد. زماني بالا بودن گرافيك خوب است كه بهينه باشد. شما مي‌توانيد سه الي چهار ساعت به انجام اين بازي به پردازيد بدون اينكه نياز به وصل كردن گوشي خود به شارژر باشيد كه براي بازي به سنگيني Asphalt 8: Airborne، معقول به نظر مي‌رسد.

نكته ديگري كه بازي موبايل Asphalt 8: Airborne را از بازي‌هاي هم‌رده خود جدا مي‌كند، گيم‌پلي بازي است. دنياي بازي پر شده است از مراحل متنوع كه هركدام از آن‌ها در كشورهاي مختلف انجام مي‌شوند. براي باز كردن مراحل بعدي بايد مقدار ستاره‌هاي شما به حد نصاب رسيده باشد. هر مرحله شامل پنج ستاره مي‌شود كه سه ستاره اول مربوط به رتبه شما در بازي است (رتبه اول تا سوم). دو ستاره بعدي مربوط به چالش‌ها هستند. هر مرحله چالش‌هاي مخصوص به خود را دارا بوده كه با انجام آن‌ها ستاره‌هاي بيشتري دريافت مي‌كنيد.

از طرفي در هر مرحله با انجام چالش‌ها و دريافت ستاره‌هاي بيشتر، پول بيشتري نيز دريافت خواهيد كرد. حال دو راه براي خرج كردن پول‌هاي شما وجود دارد. اولين راه خريد اتومبيل‌هاي جديدتر و ارتقا دادن آن‌ها است و دومين راه، اين است كه قبل از هر مسابقه يك سري آيتم مخصوص براي تقويت خود در اول مسابقه خريداري كنيد. جدا از بخش تك نفره، بخش چند نفره‌اي نيز براي شما در نظر گرفته شده است كه با ورود به حساب كاربري خود در بازي، مي‌توانيد با ساير دوستان خود به مسابقه دادن بپردازيد.

پياده نظام ها معمولا مهارت هاي تيراندازي بسيار خوبي دارند اما يادگيري اين كار در سطح تخصصي نيازمند صرف زماني طولاني است. حال خبر رسيده كه پژوهشگران ارتش آمريكا به زودي نوعي دستيار رباتيك را ارائه خواهند داد كه اين مهارت را در افراد تقويت مي كند.

اين دانشمندان روي نوعي پوشش محافظ رباتيك به نام MAXFAS كار مي كنند كه براي اصلاح لرزش هاي ناخواسته دست در حين تيراندازي از نوعي محرك هاي فعال شونده از طريق سيم بهره مي گيرد و براي آنكه درك بهتري از اين بازوي رباتيك داشته باشيد مي توانيد آن را نوعي دوربين تثبيت شده در نظر بگيريد. 

بدنه ساخته شده از فيبر كربني اين بازو به اندازه اي سبك هست كه باعث افتادن تيرانداز نشود و به خاطر بهره گيري از نوعي هوش ماشيني مي تواند تفاوت هاي ميان حركات هدفمند (مثلا نشانه گيري) و لرزش را تشخيص دهد.

اين ماشين در حال حاضر فعلا در جايش ثابت مي شود و به همين دليل تنها مي شود براي آموزش تيراندازي در كوتاه مدت از آن بهره گرفت. در تست هاي اوليه، دانشمندان متوجه شدند افرادي كه اين بازو را به تن مي كنند نسبت به ديگران بهتر تيراندازي مي كنند و اين برتري حتي در زماني كه بازو را از خود جدا كردند نيز به چشم مي خورد.

اما عاقبت احتمال مي رود كه يك مدل واقعا سيار از اين دستگاه ساخته شود كه عملكرد نيروهاي نظامي را در ميادين جنگي نيز بهبود ببخشد و از طرفي باعث خستگي آنها نيز نشود.

اتاقي كه كلاس در آن برگزار مي شد، صرفا ۱۰ دقيقه، آن هم پياده، با كاخ Reunification فاصله داشت؛ مكاني كه رييس جمهور ويتنام، دستورات خود را در زمان جنگ با ايالات متحده صادر مي نمود.

در كلاس، پروژكتور در حال كار بود اما تصاويري كه بر روي صفحه نقش مي بستند، ربطي به «جنگ» نداشتند. كلاس، براي آموزش كد نويسي برگزار مي شد و دانش آموزان ۲۰ و چند ساله ي ويتنامي آنجا بودند تا نحوه توسعه اپليكيشن براي آيفون و آيپد را به واسطه زبان برنامه نويسي جديد اپل به نام Swift فرا گيرند.

Pham Khoa، مدرس اين كلاس مي گويد: «آنچه در مدرسه ياد مي گيريد، به درد زندگي واقعي نخواهد خورد.»

دليل اظهار نظر Khoa اين است كه كلاس ها بيشتر تئوريك هستند تا كاربردي. براي همين هم او كه اكنون ۲۸ سال سن دارد و با تلاش خودش برنامه نويسي را آموخته، تلاش مي كند تا دانشش را به ساير هموطنان خود انتقال دهد. وي كلاس هايي برگزار مي كند و در آن به علاقه مندان نحوه برنامه نويسي براي محصولات اپل، اندرويدي و ويندوزي را توضيح مي دهد؛ مهارت هايي كه به سادگي هر جايي يافت نمي شوند.

ويتنام تلاش مي كند تا تبديل به يكي از رهبران دنياي تكنولوژيك شود اما در اين راه، يك مشكل بزرگ وجود دارد؛ آن هم اينكه دانش آموزان و دانشجويان ويتنامي حتي پس از فارغ التحصيليشان، باز هم نياز به آموزش دارند؛ مخصوصا اگر بخواهيد آنها را در موقعيتي فراتر از «اسمبل و سرهم بندي محصولات» قرار دهيد. اين مشكلي است كه كارخانه ها و استارتاپ هاي اين كشور واقعا به آن اذعان داشته و مي گويند كار فارغ التحصيلان، چند ماه و گاهي چند سال حتما نياز به نظارت دارد.

مدير يكي از كارخانه هاي LG در هايفونگ به نام فام دونگ فنگ باور دارد: «برنامه هاي آموزشي دانشگاه هاي ويتنام براي كار كردن دانشجويان پس از فارع التحصيلي به هيچ عنوان مناسب نيستند. بيشتر اين افراد براي انجام كارهاي بسيار ساده نيز نياز به آموزش هاي طولاني مدت دارند.»

براي رفع اين شكاف بزرگ ميان تحصيل و كار واقعي، برخي از كمپاني هاي بزرگ و تكنولوژيك دنياي امروز، از جمله ال جي و سامسونگ و اينتل برنامه هاي آموزشي خود را تدارك ديده اند تا نيروهاي كار ويتنامي هر چه زودتر مهارت هاي لازم را به دست آورند. ديجياتو همراه باشيد.

نيروي كار در ويتنام ارزان است و دولت اين كشور نيز به سادگي شركت ها را از پرداخت ماليات معاف مي كند. حال در نظر بگيريد كه حقوق نيروهاي كارگر در چين، در چند سال اخير افزايش قابل ملاحظه اي داشته و ويتنام هنوز به عنوان يك مكان بكر براي اين شركت ها به شمار مي رود.

اكنون كارگري كه در كارخانه هاي ويتنامي مشغول به كار اسمبل كردن محصولات الكتريكي باشد تقريبا درآمدي برابر با يك سوم همتاي چيني خود دارد. صرفا در سال ۲۰۱۳ مشخص شد كه ميانگين پرداختي شركت هاي تكنولوژيك به كارگرهاي ويتنامي به شكل ماهانه ۱۴۵ دلار است در حالي كه يك كارگر چيني كه همان كار را انجام مي داد، ماهانه دست كم ۴۶۶ دلار دريافت مي كرد.

از سوي ديگر نيروي كار ويتنامي، جوان تر بوده و ميانگين سني اين كشور اكنون صرفا ۲۹ سال است كه در واقع ۸ سال جوان تر از ميانگين سني آمريكا و چين به شمار مي رود. مردم اين كشور نيز با زبان انگليسي مشكلي نداشته و آن را به عنوان زبان دوم خود مورد استفاده قرار مي دهند.

بزرگ ترين مشكل فعلي نيروي كار ويتنامي اكنون اين است كه دانشش، به اندازه كافي بالا نيست اما اخيرا اين كشور تلاش نموده تا استاندارد هاي تحصيلي خود را بالاتر ببرد. به واسطه سرمايه گذاري دولت ويتنام در امر بالا بردن كيفيت تحصيل، اكنون دانش آموزان ۱۵ ساله اين كشور مي توانند در مباحثي همچون درك مطلب، رياضيات و علوم، امتيازاتي بالاتر از همتايان آمريكايي و انگلستاني خود داشته باشند. [وزير آموزش و پرورش ويتنام در خصوص اين موضوع از نظر دادن به Cnet امتناع ورزيده است.]

زماني كه بحث توليد محصولات تكنولوژيك به ميان مي آيد، مي توان گفت كه تجارت ويتنام بسيار پر رونق شده است. اينتل، بزرگ ترين توليد كننده پردازنده در جهان، در سال ۲۰۱۰ يك كارخانه را در شهر Ho Chi Minh، با هزينه اي بالغ بر ۱ ميليارد دلار احداث كرد.

مايكروسافت توليد موبايل هاي لوميا را به شهر Hanoi آورد در حالي كه قبلا آنها را در چين توليد مي نمود. از سوي ديگر نيز اپل بخش عمده اي از نمايشگرهاي خود را از يك تامين كننده به نام Wintek دريافت مي كند كه اين شركت نيز در ويتنام به فعاليت مشغول گشته. ال جي هم كه سرمايه گذاري هاي بسيار بزرگي در كشور مورد بحث داشته و از تلفن هوشمند گرفته تا تلويزيون را در شهر هايفونگ توليد مي كند. همچنين گزارش مي شود كه غول دنياي موبايل هاي هوشمند به نام سامسونگ نيز در سال ۲۰۱۴ يك سوم از موبايل هاي خود را در ويتنام به توليد رسانده.

ساخت محصولات تكنولوژيك، باعث گشته تا تجارت ويتنام رونق يابد. توليدات ناخالص داخلي در نيمه اول ۲۰۱۵ در اين كشور، با رشدي ۶.۳ در قياس با مقطع زماني مشابه در سال گذشته همراه بوده اند. توليد تلفن و قطعات يدكي براي اين محصولات، درآمدي ۱۴.۷ ميليارد دلاري براي اين كشور در پي داشته كه همين مقدار، برابر با ۱۹ درصد كل صادرات كشور مورد بحث است.

تاثير سامسونگ

ويتنام مي تواند براي رشد بالاي خود، ابتدا از سامسونگ تشكر كند. در سال ۲۰۱۲ و تقريبا دو سال پس از گشوده شدن اولين كارخانه اين شركت در كشور ياد شده، صادرات از ويتنام با واردات ۲۰ سال اين كشور [به شكل يكجا] برابري كردند. پس از آنكه كارخانه دوم شركت كره اي نيز در اين كشور گشوده شد، مي توان گفت ۱۷ درصد از كل صادراتش از طريق سامسونگ اتفاق افتاده اند.

سرمايه گذاري سامسونگ در ويتنام بسيار جديست و در هفت سال گذشته، بيش از ۹ ميليارد دلار نيز در اين كشور هزينه كرده و تلاش نموده تا كارخانه هاي پيشرفته اي را تاسيس كند. سامسونگ اكنون دو كارخانه بزرگ در كشور مورد بحث دارد كه در شهر هاي Bac Ninh و Thai Nguyen قرار گرفته اند و ۱۱۰ هزار كارمند دارند. زماني هم كه در ميانه سال ۲۰۱۶، كارخانه ۱.۴ ميليارد دلاري سامسونگ در شهر Ho Chi Minh به بهره برداري برسد، ۵۰۰۰ نفر ديگر نيز مشغول كار خواهند شد.

خود را جاي سامسونگ بگذاريد؛ زماني كه بخواهيد بيش از ۱۰۰ هزار نفر كارمند و كارگر در يك كشور در حال توسعه استخدام كنيد، نمي توانيد انتظار داشته باشيد كه هر كدام از آنها، پيش زمينه اي بالا از دنياي تكنولوژي داشته باشد.

نگوين ون دائو، يكي از مديران ارشد سامسونگ در ويتنام مي گويد: «اوضاع تحصيلي در اين كشور بيشتر حول محور مسائل تئوريك مي گردد و خبري از كارهاي عملي نيست. ما در كارخانه هاي خود به نيروي كار بسيار زيادي ديگري كه توانايي هاي فيزيكي بالايي داشته باشند نياز داريم.»

سامسونگ حتي با برخي از دانشگاه هاي اين كشور قراردادهايي بسته تا به نيروي كارش به شكل شبانه، آموزش هايي دهند. از سوي ديگر شركت كره اي در اقدامي تلاش نموده تا كتاب هاي متعددي را به شكل ديجيتالي درآورده و در برپايي كتابخانه هاي هوشمند نيز همكاري داشته است.

سال ها آموزش

سامسونگ تنها شركتي نيست كه مي خواهد شكاف ميان آموزش و كار واقعي را پر كند؛ در اين ميان ال جي نيز تلاش هاي بسياري كرده و در ماه مارس نيز كارخانه بزرگ ديگري را تاسيس نمود. گفته مي شود كمپاني ياد شده اكنون تلاش مي كند تا پيش از بكار گرفتن نيروهاي كار جديد، به آنها آموزش هاي لازم را بدهد.

فونگ، مدير كارخانه ال جي مي گويد: «در حال حاضر همزمان با كار، به كارگران آموزش نيز مي دهيم. البته اكنون به سه سال آينده خود نيز فكر مي كنيم؛ اينكه از ميان همين افراد بايد كارگراني ماهر و برخي مديران قسمت هاي مختلف انتخاب شوند.»

ال جي هزار كارمند در شهر هايفونگ دارد و گزارش مي دهد كه مي خواهد تا سال آينده نيز تعداد اين افراد را دو برابر كند. مدير كارخانه ي اين شركت ادامه مي دهد و مي گويد كه اگرچه نيروي كار جوان در اين كشور به وفور يافت مي شود اما ال جي براي استخدام نيروي از پيش آموزش ديده كه البته بيشترشان نيز قرار بوده تا در بخش تحقيق و توسعه مشغول به كار گردند، به شدت مشكل داشته و دارد.

فونگ مي گويد براي اينكه ال جي بتواند شخصي را در بخش تحقيق و توسعه به كار گيرد، نياز دارد تا قبلا سه سال به او آموزش دهد. اكنون صرفا ۳۰ درصد از كاركنان كارخانه مورد بحث نيازي به سرپرستي ندارند و بقيه، دست كم براي يك سال بايد تحت نظارت دقيق باشند. البته ۹۰ درصد كارگراني كه در خطوط توليد به كار مشغول مي شوند صرفا يك ماه تحت نظر و آموزش قرار گرفته و سپس به شكل مستقل به كار مي پردازند.

براي مقابله با دوره هاي طولاني آموزشي پس از استخدام نيروي كار، ال جي وام هايي را به دانشجويان ويتنامي مي دهد كه بر اساس آن مي توانند تحصيلات خود را به پايان رسانده و در دوره هاي كارآموزي شركت نمايند. شركت ياد شده همچنين با دانشگاه ها براي برگزاري دوره هاي آموزشي همكاري مي كند.

برخي ديگر از كمپاني ها پا را فراتر گذاشته و تصميم گرفته اند موسسات آموزشي خود را بنا كنند. در سال ۲۰۰۶، گروه تجاري FPT، كه البته مقيم خود ويتنام است و در زمينه ساخت ابزار هاي ارتباطي فعاليت مي كند، يك دانشگاه خصوصي براي آموزش كاركنان تاسيس نمود.

بالا بردن سرعت

يكي از بزرگترين كمپاني هاي آمريكايي كه در سال هاي اخير به ويتنام مهاجرت نموده، اينتل است. اين سازنده چيپست هاي كامپيوتري در سال ۲۰۱۰ به كشور مورد بحث رفت تا كارخانه اي را احداث كند اما باز هم با مشكلي مواجه گشت كه ديگر غول هاي دنياي تكنولوژي با آن دست به گريبان بوده اند؛ نيروي كار آموزش نديده.

اينتل به سراغ اساتيد دانشگاه آريزونا رفت و از آنها خواست راهي نشان دهند تا بر اساس آن، شركت ياد شده بتواند سرعت كار و آموزش را بالاتر ببرد. در نهايت تصميم بر اين شد كه اساتيد ويتنامي را آموزش دهند تا آنها نيز به شكلي بهتر بتوانند براي مهندسان آينده تدريس كنند.

اين پروژه اكنون با نام HEEAP شناخته مي شود و از آن پس، كمپاني هاي ديگري همچون زيمنس، Danaher و Pearson نيز به اينتل پيوسته اند.

نتايج تلاش هاي HEEAP اكنون در ويتنام مشهود است و از زمان راه اندازي در سال ۲۰۱۰، توانسته ۲۹۱ مدرس را براي تدريس به كاركنان آماده سازد.

Nguyen Ba Hai كه داراي مدرك دكتراست، و در دانشگاه هاي معتبر اين كشور تدريس مي كند، مي گويد كه در سال ۲۰۱۲ در دوره هاي HEEAP شركت كرده و از آن پس، روش تدريسش متحول گشته.

با روش هاي جديد، دانش آموزان ويتنامي نيز زمان بيشتري را به يادگيري اختصاص مي دهند و تلاش مي كنند تا مشكلات را به شكل ريشه اي حل كنند. HEEAP اكنون در پي آن است كه به واسطه كمك هاي مالي بيشتر، بتواند مدارس، دانشگاه ها و آزمايشگاه هاي بيشتري را تحت نظر خود قرار دهد. جفري گاس، يكي از مديران پروژه ياد شده در ويتنام اكنون مي گويد كه اميدوار است پس از فارغ التحصيلي دانش آموزان، نه تنها اين افراد براي كار آمادگي لازم را داشته باشند، بلكه بتوانند طرز فكر خود از ساخت يك محصول را نيز به شكل كامل تغيير داده و تلاش كنند نوآوري به خرج دهند.

دولت ويتنام، پيشنهادات خارجي در خصوص نحوه تغيير آموزش را به شكل كامل پذيرا است و مي خواهد مشكلات مربوط به آن را حل كند. در اين ميان سامسونگ مي خواهد هزينه اي سه ميليارد دلاري را براي تجهيز كارخانه هايي كه پيشتر گشوده، صرف كند.

مشكلات مربوط به فقدان دانش كاري از سوي ديگر باعث گشته تا استارتاپ هاي زيادي در تلاش براي رفع همين مشكلات شكل گيرند. استارتاپي به نام Topica اكنون بيش از ۱۴۰۰ مدرس و ۲۰ هزار دانش آموز دارد كه به شكل آنلاين به آنها آموزش مي دهد. يكي ديگر از چنين نمونه هايي، Rockit نام دارد كه باز هم دوره هاي آنلاين برگزار كرده و بيشتر مشتريانش نيز، دانشجو و يا كارمندان حرفه اي هستند.

استارتاپ ها همانطور كه گفتيم به كار مشغولند و از سوي ديگر نيز اشخاصي نظير Pham Khoa كه در ابتداي مقاله به او اشاره كرديم، به شكل آزادانه به تدريس در خصوص توسعه اپليكيشن ها مي پردازند.

به كلاس Pham Khoa كه نگاهي داشته باشيم، مي بينيم كه مسن ترين دانش آموز او، ۵۴ سال سن دارد و براي حضور در دوره يادگيري توسعه اپليكيشن ها نيز ۱۸۳ دلار پرداخت نموده است. وي همچنين فرزند ۱۵ ساله خود را به اين كلاس آورده و مي خواهد او را با مباحث مختلف تكنولوژي آشنا سازد: «مي خواهم بيشتر و بيشتر ياد بگيرم؛ از طرفي تمايل دارم براي پسرم نيز همچون يك الگو باشم.»