از وقتي كه «گرافين» به عنوان سختترين مادهي موجود در دنيا خبرساز شد و حتي جايزهي نوبل سال 2010 را از آن خود كرد، مدت زمان زيادي نميگذرد، اما به نظر ميرسد اين عنوان اكنون در اختيار مادهاي به نام «كاربين» قرار گرفته است. «كاربين» زنجيرهاي از اتمهاي كربن است كه متناوبا و به صورت پيوندهاي دوگانه، يگانه و سه گانه به هم متصل شدهاند; به عبارتي ديگر اين ماده بر خلاف ساختار مسطح دوبعدي گرافين و همچنين چينش سه بعدي-توخالي نانولولههاي كربني ، ساختاري تك بعدي دارد. در صورت توليد انبوه اين مادهي جديد كه روش كلي ساخت آن توسط محققان دانشگاه Rice و به سرپرستي «بوريس ياكوبسن» ارائه شده است، امكان بهرهگيري از ويژگيهاي منحصر به فرد آن در صنعت وجود خواهد داشت.
توان كششي (توانايي مقاوت در مقابل كشش) اين ماده حدود دو برابر گرافين است. از طرفي ديگر ضريب سختي اين ماده 2 برابر بيشتر از گرافين و تقريبا 3 برابر بيشتر از الماس برآورد شده است. البته خواص اين ماده فقط در مقاومت آن در برابر تنشهاي فيزيكي خلاصه نميشود; با پيچاندن يا كشيدن اين ماده و در نتيجه تغيير باند ممنوعهي (فاصلهي دو تراز ظرفيت و هدايت ) مولكولي آن، به طور موثري ميتوان اين محدودهي انرژي را دستكاري كرد كه اين امر در سوئيچينگ ادوات الكترونيكي (مشخصا ترانزيستورها) مشخصهاي مهم به شمار ميرود.
طبق گفتهي «بوريس ياكوبسن»:
ميتوانيد آن را يك لايهي نازك گرافين و يا يك نانولولهي كربني در نظر بگيريد كه ضخامتي به اندازهي يك اتم دارد. صرفنظر از كاربردهاي اين ماده و از ديدگاه تحقيقاتي، آگاهي از اينكه قويترين چينش اتمي ممكن را در اين ماده شاهد هستيم بسيار هيجان انگيز است.
Yokobson معتقد است كه «كاربين » احتمالا «يك ساختار كربني پايدار با بالاترين سطح انرژي ممكن» به شمار ميرود.